Верш Дыпламаваны Баран

У адным сяле (не важна – дзе)
Хадзіў Баран у чарадзе.
Разумных бараноў наогул жа нямнога,
А гэты дык дурней дурнога –
Не пазнае сваіх варот:
Відаць, што галава слабая.
А лоб дык вось наадварот –
Такога не страчаў ніколі лба я:
Калі няма разумніка другога,
Пабіцца каб удвух,
Дык ён разгоніцца ды ў сцену – бух!
У іншага дык выскачыў бы й дух,
А ён – нічога.
I вось за дурасць гэту
Яго вучоным раз празвалі нейк насмех,
А каб двара не перабег,
На шыю прывязалі мету.
– Вось, – кажуць, – і дыплом табе.
Што гэта за “дыплом”, Баран ні “мя” ні “бэ”,
Аднак жа перад Кошкаю пачаў ён ганарыцца:
– А што ж ты думала, сястрыца!
Хіба мне пахваліцца няма чым?
Дыплом я заслужыў, здаецца ж, галавою,
I не раўнуйся ты са мною.
– Аб гэтым лепей памаўчы, –
Сказала яму Кошка. –
Каб ты быў разумнейшы трошка
Ды розумам раскінуць мог авечым,
То ўбачыў бы, што ганарыцца нечым,
Бо заслужыў ты свой дыплом
Не галавой, а лбом.

Другі баран ні “бэ”, ні “мя”,
А любіць гучнае імя.

Ещё вершы:

Баран Баран брахаць наўчыўся, як сабака, Дзе толькі ні ідзе, усё – гаў! ды – гаў! “Ого! – здзівіўся Конь, – […].

Махлярства Махлярства Жарт Адзін баран купіу кампьютар И плеу тут статку дзеля понту – Я афіцыйны дыстрыбьютар – Ужо спец па […].

Мне ганарыцца маёю зямлёю Мне ганарыцца маёю зямлёю Наканаваў лёс Вялікіх Князёў: Мужнасьць народа часінай ліхою, Кроў неадступных Літвы ваяроў. Мне ганарыцца маёю зямлёю […].

Баранчык – два калечкi Некалi ля самай цiхай рэчкi З козачкай бебекала авечка: Авечка: “Памажы, сяброўка з барадою, Бе-бе-бя бе-бя бяда са мною Я […].

Гімн беларускіх авечак Многа звеку мы зазналі гора, здзерства і слаты, слёзы крыўды пралівалі, покуль не з’явіўся Ты. Ты ў нас аджывіў надзею, […].

Омары ) Я ўсё яшчэ мару… Разыдуцца хмары… Калі – небудзь збудзецца… Зранку Прачнуся… Навіну пачую… “Мае беларусы! Я Вам спачуваю… З […].

Загана Загана Здаўна ў нас так павялося, І жыць інакш не можам мы: Падлізніцтва не, не звялося, Хоць кніг напісаны тамы. […].

Хоць не закончаны раман Хоць не закончаны раман, Ды мне фінал вядомы,- Што без цябе Мяне няма Ніў прымаках, Ні дома. Ці ў свеце […].

Цудзенішская школа На ускрайку вёскі, проста на пагорку, Там, дзе купка сосен шалясціць гаворкай З небам і паветрам, чысценькім наўкола, Шмат гадоў […].

Жыццё пражыць – не поле перайсці “Жыццё пражыць – не поле перайсці” Галоўнае – у ім сябе знайсці: Зямной прыроды не мяняць закон. А як зямелька […].

Жыцьцёвая справа Жыцьцёвая справа. Між сабою дудукалі неяк мужчыны, Тлумілі галовы з паўдня да цямна, Курылі цыгаркі, гарэліцу пілі: Спагады да згоды […].

Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […].

Хлебаробы Вось яны ідуць гуртом абедаць, Дрэнна апранутыя, маўчкі. Хлебаробы, ці ж іх нам не ведаць, Нашы вескавыя мужыкі. Хлебаробы – […].

Асенні пераспеў Асенні пераспеў, як развітанне З Радзімай – для каго і назаўжды, Асенні пераспейў, як спеў чакання, З радзімага гнязда – […].

А чым магу я пахваліцца? Казбекам добры друг-кунак, Яго папахай ганарыцца. Я з другам згодзен. Гэта так. А чым магу я пахваліцца? Свой край я […].

Цілі-цілі-цеста – жаніх і нявеста Наказ улюбёнаму. Любімай не пішы ў пасланні, Што ты не заслужыў яе каханне. Пра гэта яна ведае сама,- Тут шмат […].

Усё чорнае (Абама-рэп) Сяджу на канапе, слухаю “Басту”, У аську грукае сяброўка Наста: “Уключы тэлевізар, склеіш ласты – Негр рэкламуе зубную пасту :)”. […].

Поплаў Сярод высокай травы і красак вядзе мяне маці па поплаве Гэта смолкі, паказвае яна. А гэта зязюльчыны слёзкі. А вось […].

Народнаму пасланцу Мы ідзём выбіраць. Яшчэ раннія вельмі часы. Хай на вуліцах змрок, Многа ў сэрцах затое святла – Сёння свята у […].

Ідэал Ва ўсім шукае ідэал той, хто сам не ідэальны. Сябе спрабуе ён змяніць, зрабіцца дасканальным. І свет, навокал што ён […].

Прэзент ПРЭЗЕНТ У жаночы дзень круты баран, Прэзэнтавау казе баян. Бо думау лобам цверда, – Каза валодае акордам. – І слых […].

Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […].

Вось i ўсё… Вось i ўсё Вось i ўсё… Вось i ўсё… Ссох-павяў агурочнiк. Зачасцiлi даджы Лiць на мой агародчык. Зачасцiлi даджы – Халадзеюць свiтаннi, Стала […].

Скаргі коткі Ну вось, пішу і я свой верш, А мне ад гэтага не лепш: Ну як тут штосьці напісаць, Ня ведаючы, […].

Дзевачка маці казала Дзевачка маці казала: “Мама, вунь птушкі лятуць!” Тая ёй адказала:”Гэта, дачушка, не птушкі, Гэта, дачушка, вайна!” Рвалі гарматы, снарады Горад […].

Лунацік Свежы з вежы пацягнуў Ветрык зноў заходні. На ўсходзе ён ня быў, Там, дзе свет усходзіў. Тут і хмарак шчэ […].

Певень Выйшаў певень За вароты, Аглядае свой мундзір. А за ім Курэй з паўроты, А ён – іхны камандзір. Яркай чырванню […].

Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […].

Лёс Лёс наш робіць новы крок, Хада року не вырок, Звініць у жылах жывы ток, Камень, зрушце, вось выток. Вось выток […].

Змагар Там, дзе ты, інакш птушкі спяваюць, Нават прыслухайся, не так клён шуміць. А памятаеш, што цябе я кахаю Ды жадаю […].

На памяць зямляку Надвор’е рознае бывае. Па розных месцах і краях. Адное толькі, што не мае, дык гэта добрага ў славах. Было цяплей, […].

Учора і зараз Мы прывыклі да ціхага: блат… Мы плявалі на гучнае: брат! I грахі залівалі гарэлкай, Хто з глыбокай пасуды, хто з […].

Ці там мы? Дзе я? Ці там я, дзе трэба? Ці тут я мушу быць? Ці добра, ці ганебна, і як далей нам […].

Жыццёвае Нялёгка праз жыццё прайсці, Убок пагрозы ўсе адвесці. Жар-птушку ўсё-такі знайсці, І крыж да мэты свой данесці. У доўг ніколі […].

К. Е Як кахаць – дык навечна. Як гарэць – дык да тла. Каб жыццём чалавечым Ганарыцца магла. Калі людзі спытаюць Для […].

Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […].

Маналёг – Частка ІІ (Увесь сьвет – тэатр) Жыць ці ня жыць? Пытаньня ня ўзьнікае. А вось пытаньне: быць мне, ці ня быць Акцёрам, што па п’есе адгуляе […].

ДА ДНЯ НАСТАЎНiКА Настаўнiк! Ты – як Бог: Сляпых вiдушчыш, Даючы iм вочы. З калень Падняцца многiм дапамог, Хто да навукi змалку быў […].

Гавары праўду! Разумею, што трэба змяняцца. Адчуваю, што трэба змагацца. Неабходнасць рухацца далей З кожным днём паўстае ўсё ярчэй. Я хачу сабой […].

Ты пахнеш Лунінцам Ты пахнеш Лунінцам, трускалкавым дываном… Вось-вось зачырванелася першая ягада, і трэба яе неяк дастаць, пакуль ня бачыць бабуля, бо нават […].